آس و پاس ها ( فقر و در به دری در پاریس و لندن)
 
نویسنده : جرج اورول

مترجم : علی پیرنیا

جرج اورول در این کتاب شرح سال های در به دری و فقر خود در پاریس و لندن را ارائه می نماید . در این سالها او در اوج فقر به سر می برده ، مدتی ظرف شو بوده ، گاهی خدمتکار ، گاهی ولگرد و ..... موضوع خیلی خاصی نداره . شرحی است بر نحوه زندگی و گذران عمر ولگردها از زبان کسی که این نوع از امرار معاش را کاملا درک نموده است .

جرج اورول در سال 1950 در سن 47 سالگی و به دلیل بيمارى سل وجراحات ناشى از جنگ درگذشت .

قسمت های زیبایی از کتاب:
فقر آنها را از رعایت اصول طبیعی رفتار آزاد ساخته است ، همان طور که پول انسان را از کار کردن بی نیاز می کند .
خیلی زود متوجه شدم که تردید داشتن و رو راست بودن چه قدر احمقانه است .
هرگز برای گارسون ها تاسف نخورید . بعضی وقت ها که شما در رستوران نشسته اید و نیم ساعتی به غذا خوردن مشغولید ، در حالی که وقت مقرر رستوران پایان یافته ، گمان می کنید که گارسون خسته که در اطراف شما پرسه می زند متوجه شماست و تحقیرتان می کند یا تاسف می خورد اما در واقع این طور نیست . در عین حال که ممکن است شما را نگاه کند ابدا به شما نمی اندیشد که پیش خود بگوید عجب آدم نادان و پرخوری است . او با خود فکر می کند روزی که توانستم پول کافی داشته باشم ، خواهم توانست از سبک غذا خوردن این مرد تقلید کنم .

 خواب تنها یک نیاز جسمی نیست . خود یک شهوت است ، بیشتر لذت است تا آسودگی . 

خلاصه داستان :
داستان زندگی دختری به نام مژگان است که داری یه برادر به نام مجید و مادرش سالهاست فوت کرده پدرش بعد از مخالفتهای زیاد مژگان دوباره ازدواج میکنه اول رابطه مژگان با فرشته خوب نبوده
اما کم کم با رفتارهای فرشته این رابطه رو بهبود میذاره تا اینکه واقعا میشن عین یه مادر و دختر واقعی بعد از دیپلم مژگان توی آژانس دایی اش مشغول به کار میشه یه روز مژگان در راه برگشت با آژانس
با مردی برخورد میکنه روزی که این مرد ناشناس که از همون برخورد اول مژگان رو تعقیب میکرده میخواد حرف دلش رو بزنه مژگان به خواستگاری که پیدا کرده بود به نام احسان فرهمند پاسخ مثبت میده
در صورتی که نمیدونه این مرده ناشناس و عاشق کسی نیست جز ...........

باران ملايمي در حال باريدن بود ارميتا ماشين را بيرون از محوطه شركت پارك كرد و به طرف ساختمان رفت وارد اسانسور شد و دكمه طبقه هفتم را فشرد منشي ها با ديدن او لبخندي زدند ارميتا با خوشرويي گفت:
- سلام مي تونم به ديدن پدرم برم؟
- بله خواهش مي كنم
ارميتا ضربه اي به در زد و داخل شد